متن کامل کتاب خروس زری پیرهن پری شاملو - مجله سرگرمی

خروس زری پیرهن پری کتابی از احمد شاملو است. احمد شاملو را اگرچه بیشتر به خاطر شعرهای زیبای شاملو و همچنین ترجمه خواندنی کتاب شازده کوچولو می شناسیم، در زمینه بچه ها نیز دستی بر آتش داشت. نمونه این هنرنمایی را در کتاب خروس زری می بینیم که به صورت تلفیق شعر و داستان نوشته شده است. چاپ دوم این کتاب در سال 1364 در 32 صفحه، با تیراژ 25000 جلد و قیمت 55 تومان همراه با کاست منتشر شد. سازمان انتشاراتی و فرهنگی ابتکار کتاب خروس زری پیرهن پری را روانه بازار کرد و تصویرگری آن را آیدا اشرفی برعهده گرفت. در خلاصه داستان آمده است: گربه و طرقه با خروس زری پیرهن پری با هم زندگی می نمایند. روباهی در همان نزدیکی ها در سر شکار خروس زری را می پروراند. گربه و طرقه که از نیت او باخبر هستند؛ کوشش می نمایند که از خروس مراقبت نمایند. آنها پیروز می شوند دو بار خروس زری پیرهن پری را از چنگ روباه نجات دهند تا انتها روزی...

گروه فرهنگ و هنر خبرنگاران چاپ دوم این کتاب را مبنا قرار داده و نسخه تایپ شده کتاب خروس زری پیرهن پری را همراه تصاویر آن برای شما آماده نموده است.

متن داستان و شعر خروس زری پیرهن پری

یکی بود یکی نبود

غیر از خدا هیچکس نبود. یک گربه بود و یک طُرقه بود و یک خروس خوشگل و چاق و چله که ته جنگل، تو یک کلبه چوبی سه تائی با هم زندگی می کردند.

گربه پالتو پوستی داشت. طرقه هم تن خودش یک نیم تنه مخملی داشت. اما خروس تپلی، بس که پرهاش قشنگ بود و رنگ به رنگ بود، حیفش می آمد چیزی روی آن تنش کند. دمش نیلی بود و شکمش سیاه و سرخ و نارنجی. اما پرهای سینه و شانه و پشتش زرد بود، و تو آفتاب که وامیستاد مثل طلا برق برق می زد. و چون به طلا زر هم می گویند و زر و پر هم قافیه اند، گربه و طرقه اسم رفیق تپلی خودشان را، برای قشنگی، گذاشته بودند:خروس زریِ پیرهن پری. یعنی خروسی که به رنگ طلاست و پیراهنش از پر است.

آنها در آن گوشه دنج جنگل سه تائی، شاد و خرم برای خودشان زندگی می کردند و غم و غصه راه خانه شان را بلد نبود. تا اینکه روزی از روزها طرقه با اخم و روی به هم کشیده و اوقات تلخ گربه را کناری کشید و یک جوری که خروس زری نفهمد، به اش گفت:

دادا پیشی جون!

پیشی گفت: جونِ دادا پیشی!

طرقه گفت: دادا پیشی جون، هیچ خبر داری این خاله روباهه که اومده اون ورِ رودخونه برا خودش آلونک درست نموده پیش خودش چه نقشه ای چیده؟

پیشی: نه طرقه جون، هیچ خبری ندارم. مگه چه نقشه ای چیده؟

طرقه: حدس که می تونی بزنی

پیشی گفت: شاید واسه رفیقمون... آره؟

پیرهن پری هم که از قضیه روباهه خبر نداشت، برای خودش بی خیالِ بی خیال خوش و خرم بود... هرروز صبح، کله سحر از خواب بیدار می شد، می آمد لب پنجره کلبه شون، بال های خوشگلش را می کوبید به هم، صدای قشنگش را بلند می کرد و می خواند:

قوقولی قوقو سحر شد

سیاهی دربه درشد

فرشته ها دویدن

خبرنگاران ها رو چیدن

خورشید خانم در اومد

با یک شفق سراومد

تا شب ننموده حاشا

بچه ها بیاین تماشا!

آن وقت طرقه و پیشی پا می شدند، همه با لب خندان به هم صبح به خیر می گفتند و لباس هایشان را می پوشیدند و بعد هرسه با هم راه می افتادند می رفتند لب چشمه، دست و روشان را می شستند، خودشان را تمیز می کردند، می آمدند صبحانه شان را می خوردند و به کارهای زندگی شان می رسیدند و، همین طور... تا دوباره شب می شد.

روباهه، صبح به صبح، وقتی بانگ خروس زریِ پیرهن پری را می شنید، دردش یکی بود هزار تا می شد. تو دلش طرقه و پیشی را که باعث ناکامیش بودند نفرین می کرد و می گفت:

طرقه! سیا مثل لجن!

اگه تو بیفتی گیر من

خوراک شامت می کنم

یه لقمه خامت می کنم

آتیش به جونت بزنه

به خون و مونت برنه!

با پیشی زشت بی حیا

بلا به جون گرفته ها

نقطه رو رحمتم شدین

اسباب زحمتم شدین...

حالا ببینین، خط و نشون!

با همه دنگ و فنگتون

اگه نخورم خروسو من،

اسممو روباه نمیگن

اونو اگه من درنبرم

از همه تون پخمه ترم!

روباه ناقلا که همان نزدیکی پشت بُته مُته ها قایم شده بود، آنقدر صبر کرد تا طرقه و پیشی خوب دور شدند... آن وقت آمد زیر پنجره نشست سازش را کوک کرد و آغاز کرد به زدن، صداشم انداخت به سرش و آغاز کرد به خواندن:

ای خروس سحری

چش نخود سینه زری!

پیرهن زر به برت بود پیش از این؟

تاج یاقوت به سرت بود پیش از این؟

شنیدم رنگ پرت رفته. ببینم پرِتو!

یاقوتِ تاجِ سرت ریخته، ببینم سَرِتو!

خروس زری پیرهن پری که این حرف را شنید، اوقاتش چنان تلخ شد که همه نصیحت های گربه و طرقه یک سر از یادش رفت... جَلدی پرید پنجره را باز کرد، بادی به گلو انداخت و گفت:

به سفید که گفتن زنگیه

معلومه که از چشم تنگیه

اگه خروس زری منم

اگه پیرهن پری منم

نه پرم رنگش رفته

نه سرم تاجش ریخته

پیرهن زر به برت بود چیه؟ هست!

تاج یاقوت به سرت بود چیه؟ هست!

پرایِ زر؟ ایناهاش، این پَر من!

یاقوت سَر؟ ایناهاش این سَرِ من!

خروس زری برای اینکه روباه ببیند که نه رنگش رفته و نه تاج سرش ریخته سرش را تا سینه از توی پنجره آورد بیرون. و روباه هم که منتظر همین بود، دیگر امانش نداد: پرید و گرفت کشیدش پایین، چار تا پا داشت، چار تا پای دیگر هم قرض کرد و دوید طرف لانه اش.

خروس زری پیرهن پری که تازه نصیحت رفیق هایش یادش آمده بود، آغاز کرد به جیغ و داد کردن:

ـ گربه جان!

ای امان!

آقا روبا برد منو!

ـ طرقه جان!

ای فغان!

آقا روبا خورد منو!

دست بر قضا گربه و طرقه که هنوز چندانی از کلبه دور نشده بودند، جیغ و داد رفیقشان خروس زری پیرهن پری را شنیدند و بدو بدو خودشان را رساندند به روباه. این یکی توکش زد. آن یکی پنجولش کشید، این یکی پنجولش کشید، آن یکی توکش زد... آنقدر که روباهه دیگر نتوانست طاقت بیاره: خروس زریِ پیرهن پری را ول کرد، سر خودش را گرفت، چهار تا پا داشت، چهار تا پای دیگر هم قرض کرد و دِ فرار.

روباه که اینجور دید، کوک سازش را عوض کرد و آغاز کرد به زدن یک آهنگ دیگر و خواند که:

دیروز زن مَش ماشالا بی درد

مرغای محله رو خبر کرد

پاشید واسشون یک چنگه چینه

گفت:زود بخورین خروس نبینه!

وقتی که چراشو پرسیدم من

گفتش:با خروس زری بدَم من!

خروس زری پیرهن پری که این را شنید، انگار غم عالم را گذاشتند رو دلش. دل کوچولوش گورپ و گورپ آغاز کرد به زدن، اشک تو چشم های گردش جمع شد. هرچه کرد خودداری کنه نتوانست و بالاخره طاقتش تمام شد، پنجره را باز کرد، سرش را آورد بیرون و گفت:آقا روباه! بی زحمت ممکنه بفرمائین زن مَش ماشالا بی درد سر چی این جور با من بد شده؟

روباهه رفت جلو و بیخ خِرِ خروس زری پیرهن پری را چسبید و کشیدش پائین و گذاشتش زیر بغلش، سازش را هم برداشت و... برو که رفتی! منتها این بار گلوی خروس زری را هم گرفته بود که نتواند سر و صدا راه بیندازد و گربه و طرقه را صدا کند. اما... نگو که گربه فراموش نموده بود تبرش را بردارد، از میان راه برگشته بودند. این بود که به موقع سررسیدند و روباه را کتک مفصلی زدند. خروس زری را که طفلک چیزی نمانده بود خفه بشود، برداشتند آوردند به کلبه شان. مشت و مالش دادند و حالش را جا آوردند.

آن وقت [روباه] دوباره کوک سازش را عوض کرد، یک آهنگ دیگر زد و این جور خواند:

ای خروس سحری

چشم نخود سینه زری

پیرهنت از پرِ زرد

پرِ دُمبت لاجورد

خَلعت زر به بَرِت

تاج یاقوت به سَرِت

این دَفه پسته دارم

پسته سر بسته دارم

فندق نشکسته دارم

انار بی هسته دارم...

اگر خواستی ببینی چاکرتو

درآر از پنجره بیرون سرتو!

گربه و طرقه آن دور دورهای جنگل، تا جایی که توانستند هیزم جمع کردند و رو هم گذاشتند تا خوب خسته شدند. آن وقت به تل هیزمی که جمع نموده بودند، نگاهی کردند و گفتند:

گربه: خوب! حالا دیگه می تونیم با خیال راحت برگردیم خونه، یه چیزی بخوریم و بگیریم بخوابیم،

طرقه: که از فردا صبح بیائیم و خورده خورده این هیزما رو ببریم پشت کلبه مون انبار کنیم واسه زمستون.

آن وقت دست هم را گرفتند و دو تایی آوازخوانان و شلنگ اندازان آمدند و آمدند تا رسیدند به کلبه شان اما هرچه در زدند دیدند نه خیر، از سنگ و علف صدا درمی آید که از خروس زری پیرهن پری درنمی آید.

طرقه و گربه که فهمیده بودند قضیه از چه قراره، پشت کلبه روباه رفتند و با یکدیگر آغاز کردند به خواندن:

روباهه دمش درازه

حیله چی و حقه بازه

تا چشم به هم بداری

می بینی که سر نداری

کله پا شدی تو قندون

نه دل داری نه سنگ دون

روباهه خروس زری پیرهن پری را گذاشت زیر بغلش و از همان ته لانه فریاد زد:

مطلبتو شنیدم

وایسا که خوب رسیدم

خدا خواسته تو این کار

حق برسه به حقدار

واسه که این کمینه

یه عمره کارش اینه

تعریف خود نباشه

این کار ارث باباشه.

این را گفت و از توی لانه با هزار امید و آرزو جست زد بیرون که گربه و طرقه امانش ندادند. خودشان را انداختند روی او، و تا روباه آمد بفهمد جهان دست کیست، آنقدر کتک خورده بود که زمین و زمان دور سرش می چرخید. پنجه های تیز گربه و نوک محکم طرقه یک جای سالم توی تن روباه حقه باز دَله باقی نگذاشت.

از اونجایی که خروس زری پیرهن پری آنقدری که لازمش بود تنبیه شده بود و سرش به سنگ روزگار خورده بود، طرقه و گربه دیگر چیزی به روش نیاوردند و دیگر از این بابت چیزی نگفتند تا رفیقشان بیش از این ها شرمساری نبرد.

هر سه دست تو دست هم انداختند و همان جور که با هم دَم گرفته بودند و می خواندند، به طرف کلبه شان راه افتادند:

روباهه رو چزوندیم

تا کوه قاف دووندیم

دماغشو سوزوندیم

طمع از راه دَرِش کرد

بیچاره و مَنتَرِش کرد

خام طمعی بلاش شد

کتک خورد آش و لاش شد.

هرکه دَلَه س، ذلیله

مُخلصش عزرائیله

هرکه اسیرِ آزتر

دساش از پاهاش درازتر!

امیدواریم از خواندن این داستان و تماشای تصاویر آن لذت برده باشید. این داستان را می توان برای بچه ها پیش از دبستان بلندخوانی کرد. نظر خود را راجع به داستان خروس زری با ما در میان بگذارید.

گروه فرهنگ و هنر خبرنگاران

gardeshia.ir: گردشیا: مجله سفر و گردشگری

picoro.ir: پیکورو: وبلاگ ماشین و خودرو